ابزارهای مالی

ابزارهای مالی توافق نامه های حقوقی هستند که یک طرف را ملزم به پرداخت پول یا چیز دیگری با ارزش می کند یا قول می دهد تحت شرایط مقرر در ازای پرداخت بهره ، برای دستیابی به حقوق ، حق بیمه ، یا برای جبران خسارت در برابر ریسک ، به یک طرف مقابل بپردازد. بشردر ازای پرداخت پول ، طرف مقابل امیدوار است با دریافت بهره ، سود سرمایه ، حق بیمه یا غرامت برای یک رویداد ضرر ، سود کسب کند.

یک ابزار مالی می تواند یک سند واقعی مانند گواهی سهام یا قرارداد وام باشد ، اما ، به طور فزاینده ، ابزارهای مالی که استاندارد شده اند در یک سیستم ورود به کتاب الکترونیکی به عنوان یک رکورد ذخیره می شوند و طرفین قرارداد نیز هستندثبت شده. به عنوان مثال ، خزانه داری ایالات متحده به صورت الکترونیکی در یک سیستم ورود به کتاب که توسط فدرال رزرو نگهداری می شود ذخیره می شوند.

برخی از ابزارهای مالی مشترک شامل چک هایی هستند که پول را از پرداخت کننده ، نویسنده چک ، به گیرنده ، گیرنده چک منتقل می کنند. سهام برای جمع آوری پول از سرمایه گذاران توسط شرکت ها صادر می شود. سرمایه گذاران در ازای بهره مالکیت در شرکت ، سهام را پرداخت می کنند ، از این طریق پول به شرکت می دهند. اوراق قرضه ابزارهای مالی هستند که به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا در طی یک دوره مشخص ، به مبلغ پیش بینی شده به صادرکننده اوراق قرضه وام دهند.

از ابزارهای مالی همچنین می توان توسط معامله گران استفاده کرد تا در مورد قیمت های آینده ، سطح شاخص یا نرخ بهره یا برخی از اقدامات مالی دیگر یا ریسک مالی را حدس بزنند. 2 حزب این نوع سازها دلالان و پرچین هستند. دلالان تلاش می کنند قیمت های آینده یا برخی از اقدامات مالی دیگر را پیش بینی کنند ، سپس خرید یا فروش ابزارهای مالی که در صورت صحیح بودن نظر آنها از آینده سود می بخشد. به عبارت دیگر ، دلالان در مورد قیمت های آینده یا برخی اقدامات مالی دیگر شرط می بندند. به عنوان مثال ، اگر یک دلال فکر می کرد که قیمت سهام XYZ افزایش می یابد ، می تواند گزینه تماس برای سهام را خریداری کند ، که در صورت افزایش سهام سودآور خواهد بود. اگر این گزینه بی ارزش منقضی شود ، ضرر برای دلالت کمتر از ضرر است که از داشتن سهام در واقع متحمل شده است. Hedgers سعی می کنند با خرید یا فروش ابزارهای مالی که ارزش آن با ریسک محافظت شده متفاوت است ، ریسک مالی را کاهش دهند. به عنوان مثال ، اگر صاحب سهام XYZ ترس داشته باشد که قیمت ممکن است پایین بیاید ، اما نمی خواست قبل از زمان خاص برای اهداف مالیاتی بفروشد ، پس می توانست با کاهش سهام ، سهام خود را خریداری کند که با کاهش ارزش سهام افزایش یابددر ارزشاگر سهام بالا برود ، پس از آن بی ارزش منقضی می شود ، اما از دست دادن حق بیمه Put احتمالاً در صورت کاهش سهام کمتر از ضرر ناشی از آن خواهد بود.

انواع ابزارهای مالی

انواع مختلفی از ابزارهای مالی وجود دارد. بسیاری از ابزارها توافق نامه های سفارشی هستند که طرفین متناسب با نیازهای خودشان هستند. با این حال ، بسیاری از ابزارهای مالی مبتنی بر قراردادهای استاندارد با خصوصیات از پیش تعیین شده است. برخی از متداول ترین نمونه های ابزارهای مالی شامل موارد زیر است:

• مبادله پول برای پرداخت بهره در آینده و بازپرداخت اصلی.
  • وام و اوراق قرضه. یک وام دهنده در ازای پرداخت منظم بهره و اصلی به وام گیرنده پول می دهد.
  • اوراق بهادار دارایی. وام دهندگان وام های خود را با هم جمع می کنند و آنها را به سرمایه گذاران می فروشند. وام دهندگان مبلغ فوری مبلغی را دریافت می کنند و سرمایه گذاران پرداخت بهره و اصلی را از استخر وام زیرین دریافت می کنند.
  • سهامیک شرکت منافع مالکیت را به صورت سهام به خریداران سهام می فروشد.
  • منابع مالی . شامل وجوه متقابل ، صندوق های مبادله ای ، اعتماد سرمایه گذاری در املاک و مستغلات ، صندوق های تامینی و بسیاری از صندوق های دیگر. این صندوق سایر اوراق بهادار را که سود و سود سرمایه را کسب می کند ، خریداری می کند که باعث افزایش قیمت سهم صندوق می شود. سرمایه گذاران صندوق نیز ممکن است پرداخت بهره را دریافت کنند.
  • گزینه ها و آینده. گزینه ها و معاملات آتی یا برای سود سرمایه یا برای محدود کردن ریسک خریداری و فروخته می شوند. به عنوان مثال ، دارنده سهام XYZ ممکن است یک بسته بندی را خریداری کند ، که به دارنده حق فروش سهام XYZ را با قیمت خاص به نام اعتصاب قیمت می دهد. از این رو ، با کاهش سهام زیرین ، ارزش افزوده افزایش می یابد. فروشنده Put برای قول خرید سهام XYZ با قیمت اعتصاب قبل از تاریخ انقضا ، در صورتی که خریدار Put حقوق خود را اعمال کند ، پول دریافت می کند. البته فروشنده Put امیدوار است که سهام بالاتر از قیمت اعتصاب باقی بماند به طوری که قرار دادن بی ارزش منقضی می شود. در این حالت ، فروشنده قرار می دهد حق بیمه را به عنوان سود سرمایه حفظ کند.
  • واحد پول . تجارت ارز ، به همین ترتیب ، برای سود سرمایه یا جبران ریسک انجام می شود. همانطور که در تجارت حمل انجام می شود ، می تواند برای کسب بهره نیز استفاده شود. به عنوان مثال ، اگر یک معامله گر معتقد باشد که یورو با توجه به دلار ایالات متحده کاهش می یابد ، می تواند دلار با یورو خریداری کند ، که این همان چیزی است که فروش یورو برای دلار است. اگر یورو با توجه به دلار کاهش یابد ، معامله گر می تواند با خرید یورو بیشتر با دلار دریافت شده در تجارت افتتاح ، موقعیت را ببندد.
  • مبادلهمبادله ها مبادله پرداخت نرخ بهره به عنوان درصدی از یک اصل مفهومی است که در فواصل دوره ای پرداخت می شود. یک پا از مبادله نرخ بهره ثابت را پرداخت می کند و پای دیگر نرخ بهره شناور را پرداخت می کند. با این حال ، فقط مبلغ خالص رد و بدل می شود. به عنوان مثال ، اگر بهره براساس نرخ شناور 1000 دلار بیشتر از سود براساس نرخ ثابت در تاریخ پرداخت باشد ، طرفین دریافت می کند که نرخ ثابت 1000 دلار به طرف دریافت می کند که نرخ شناور را دریافت می کند. گیرنده نرخ ثابت بهره به تعویض می رسد که معمولاً ریسک را جبران می کند در حالی که گیرنده نرخ شناور به طور کلی امیدوار است از تغییرات در نرخ بهره بازار سود ببرد. معمولاً نرخ شناور به عنوان گسترش بالاتر از LIBOR یا معیار دیگر ، مانند خزانه داری با اصطلاحات قابل مقایسه محاسبه می شود. اگر هر دو پا مبادله به همان ارز بپردازند و مبادله به عنوان مبادله نرخ بهره شناخته شود ، زیرا نرخ ثابت و نرخ شناور با همان ارز پرداخت می شود. در مقابل ، مبادله ارز مبادله پرداخت نرخ بهره پرداخت شده به ارزهای مختلف است ، بنابراین مبلغ خالص بر اساس نرخ ارز در تاریخ پرداخت محاسبه می شود.
  • بیمهقراردادهای بیمه قول می دهند در ازای حق بیمه یک رویداد ضرر بپردازند. به عنوان مثال ، یک صاحب ماشین بیمه اتومبیل را خریداری می کند تا وی ضرر مالی را که در نتیجه یک حادثه اتفاق می افتد جبران کند.

  اوراق بهادار بدوی و مشتقات مالی

  توافق سفارشی می تواند متناسب با نیازهای طرفین درگیر باشد. با این حال ، چنین ابزارهایی دقیقاً به دلیل اینکه متناسب با احزاب خاص هستند ، بسیار غیرقانونی هستند. علاوه بر این ، چنین ابزاری برای هر کسی زمان می برد تا جزئیات را کاملاً درک کند ، که برای ارزیابی پتانسیل سود و ریسک لازم است. راه حل این نقص ، ایجاد ابزارهای مالی بر اساس قراردادهای استاندارد با شرایط و ضوابط استاندارد است.

  چنین ابزارهای مالی اوراق بهادار نامیده می شوند که می توانند به راحتی در بازارهای مالی مانند مبادلات سازمان یافته و در بازار بدون نسخه معامله شوند. علاوه بر این ، آنها به راحتی در یک سیستم ورود به کتاب الکترونیکی ذخیره می شوند ، که باعث صرفه جویی در هزینه ذخیره و حمل ابزارها برای پاکسازی و تسویه حساب می شود. نمونه هایی از اوراق بهادار شامل سهام ، اوراق قرضه ، گزینه ها و آینده است.

  اوراق بهادار طبقه بندی می شود که آیا آنها مبتنی بر دارایی های واقعی یا سایر اوراق بهادار یا برخی معیارهای دیگر هستند. اوراق بهادار بدوی مبتنی بر دارایی های واقعی یا بر وعده یا عملکرد صادرکننده است. به عنوان مثال ، اوراق قرضه براساس توانایی صادرکننده در پرداخت بهره و اصلی و سهام بستگی به عملکرد شرکتی که سهام را صادر کرده است بستگی دارد. مشتقات مالی مبتنی بر دارایی اساسی است که از سایر ابزارهای مالی یا معیارهای دیگری مانند شاخص های سهام ، نرخ بهره یا رویدادهای اعتباری تشکیل شده است. به عنوان مثال ، ارزش گزینه های سهام به قیمت سهام زیرین بستگی دارد و اوراق بهادار تحت حمایت وام به یک مجموعه اصلی وام ها بستگی دارد.

  ارزیابی ابزارهای مالی

  ارزش هر ابزار مالی بستگی به میزان پرداخت آن ، احتمال پرداخت و ارزش فعلی پرداخت دارد.

  بدیهی است ، هرچه بازگشت مورد انتظار ابزار بیشتر باشد ، ارزش آن بیشتر می شود. به همین دلیل سهام یک شرکت در حال رشد بسیار ارزشمند است.

  یک ابزار مالی که ریسک کمتری داشته باشد ، ارزش بالاتری نسبت به ابزار مشابه دارد که خطر بیشتری دارد - خطر بیشتر می شود ، ارزش امنیت را کاهش می دهد زیرا ریسک نیاز به جبران خسارت دارد. به همین دلیل است که خزانه داری ایالات متحده که عملاً هیچ ریسک اعتباری را با قیمت بالاتر (بازده پایین) نسبت به اوراق ناخواسته با همان اصل ندارند. بنابراین یک سرمایه گذار پول کمتری برای اوراق قرضه ناخواسته با یک اصل 1000 دلار پرداخت می کند تا یک خزانه داری با همان 1000 دلار اصلی و نرخ کوپن از آنجا که خطر بسیار بیشتری وجود دارد که ممکن است اوراق ناخواسته پیش فرض شود. بنابراین ، با پرداخت پول کمتری برای اوراق قرضه ناخواسته ، اوراق قرضه ناخواسته بازده بالاتری می دهد.

  ارزش فعلی پرداخت توسط زمان انجام پرداخت تعیین می شود. هرچه مقدار زمان تا پرداخت بیشتر باشد ، ارزش فعلی امنیت کمتر می شود و از این رو ارزش آن پایین تر است. بنابراین یک اوراق قرضه کوپن صفر که از این پس 1000 دلار اصلی خود را پرداخت می کند ، بدیهی است که ارزش بیشتری نسبت به صفر دارد که در 10 سال اصلی خود را پرداخت می کند.